Takie współrzędne jak na Ziemi. Tylko troszkę dalej. Oś Ziemi – linia łącząca oba bieguny – po przedłużeniu do teoretycznej sfery niebieskiej wyznaczy dwa bieguny niebieskie. Po stronie bieguna N -  biegun niebieski BN, a po stronie bieguna S -  biegun niebieski BS. Prostopadle do osi Ziemi na kuli ziemskiej występuje płaszczyzna równika. Jej rozciągnięcie do  /teoretycznej/  sfery niebieskiej  wyznaczy nam płaszczyznę   RÓWNIKA ASTRONOMICZNEGO. Tak więc płaszczyzna Równika Astronomicznego jest prostopadła do linii ... Czytaj dalej

SYSTEMY ROZGRANICZENIA RUCHU -  „System rozgraniczenia ruchu nie zwalnia żadnego statku od obowiązku przestrzegania jakiegokolwiek innego prawidła”. Co to takiego?  To takie autostrady wyznaczone w rejonach gdzie koncentrują się szlaki żeglugowe i panuje bardzo duży ruch statków, a akwen jest ograniczony swoją wielkościa albo też występują na nim różne przeszkody nawigacyjne jak płycizny czy skały.  Powodem też może być częste występowanie niekorzystnych warunków hydrologicznych lub meteorologicznych. Nieraz wiele takich powodów może wystąpić ... Czytaj dalej

Na pokładzie możemy zmierzyć   jak wysoko jest Słońce czy Gwiazda nad naszym widnokręgiem, możemy zapisać dokładny moment naszego pomiaru, możemy też wziąć namiar na Ciało Niebieskie jeśli nie jest zbyt wysoko. Potrzebny jest nam oczywiście sekstant, ale też stoper, Rocznik Astronomiczny i dowolne tablice do obliczeń. To nam wystarczy  do określenia  własnej  pozycji  na  morzu  jeśli  GPS  powie  „pas”. Gdy już dokonamy pomiaru musimy dążyć do: POPRAWIENIA zmierzonej wysokości  ciała  niebieskiego OBLICZENIA LHA /lokalnego, ... Czytaj dalej

WĄSKIE PRZEJŚCIA  -  „Statek idący wzdłuż wąskiego przejścia lub toru wodnego powinien trzymać się tak blisko jak dalece jest to bezpieczne i wykonalne zewnętrznej granicy takiego przejścia lub toru leżącego z jego prawej burty”.  No to musimy rozszyfrować pojęcia użyte w tym prawidle. Otóż nie ma nigdzie w konwencji COLREG-72 żadnego oficjalnego określenia definiującego pojęcie „wąskiego przejścia” ani określającego jego na przykład największą czy też zwyczajową szerokość. Można  jednocześnie dość ... Czytaj dalej

Teoretyczny rozkład i dlaczego tak nie jest.  Cała energia cieplna jaką przyjmuje powierzchnia Ziemi powoduje stopniowe podnoszenie jej temperatury do pewnej głębokości zależnej od czasu trwania operacji Słońca oraz rodzaju podłoża. Jednocześnie następuje ciągłe wypromieniowanie i oddawanie energii cząsteczkom powietrza, ale tylko w strefie przygruntowej. Pamiętamy przecież ze szkoły, że powietrze nie jest przewodnikiem ciepła, lecz należy do izolatorów.   Prawie całe ciepło zostaje wypromieniowane z powrotem. Ogrzewa atmosferę. Część wraca odbita w ... Czytaj dalej

Galeon – towarowy krążownik.  Statki i okręty żaglowe z powodów technologicznych chwilowo nie mogły być dłuższe lecz mogły być wyższe odkąd wynaleziono sposób łączenia poszczególnych odcinków masztu. Galeon miał kształt kadłuba wzorowany na szybkiej karaweli. Jednakże zauważyć można monstrualnie podniesione kasztele, z czego dziobowy (forkasztel) odsunięto od dziobu. Budowano je jako jednostki uniwersalne towarowe lub wojenne. Te ostatnie nie potrzebowały pojemnej ładowni zbudowano więc drugi pokład działowy. Teraz podstawowe salwy armatnie ... Czytaj dalej

 Podczas gdy karawele odkrywały Nowy Świat aby go zdobyć dla siebie w Starym ludzie nie zapominali  o doskonaleniu sztuki zabijania. Po wielkiej bitwie pod Lepanto utrwaliła się supremacja świata chrześcijańskiego a przy okazji wyciągnięto dwa wnioski. Okazało się, że w bitwach morskich decydującą bronią są armaty a potem abordaż oraz stwierdzono nieprzydatność dotychczas stosowanych w bitwach  galer napędzanych wiosłami. Wąskie galery z powodu swojej wątpliwej stateczności mogły stosować armaty tylko na ... Czytaj dalej

http://youtu.be/a-ZBaAqKAjI Kolejnym etapem po „biremie” było zbudowanie „triery” , którą nie wiadomo kto wymyślił lecz używali jej zarówno Grecy jak i Persowie a wkrótce też Kartagińczycy oraz Rzymianie. Te okręty były jeszcze większe i wiosła musiały być dłuższe. Były one rozplanowane w trzech rzędach. Na wąskich okrętach pozostawała zbyt mała dźwignia po stronie wioślarzy więc aby było łatwiej wiosłować dobudowano po bokach kadłuba dwie jakby półki, na których opierały się wiosła ... Czytaj dalej

PIERWSZE FENICKIE OKRĘTY BOJOWE. Po zagadkowym upadku starożytnego państwa kreteńskiego w rejonie wschodniego Morza Śródziemnego zapanowały plemiona greckie przy jednocześnie rosnącej potędze Persów na lądzie. Kreteńczycy rywalizowali z Fenicjanami na morzu; teraz tą rolę przejęli Grecy. Rozpoczął się okres wojen między mocarstwami, które miały dostęp do morza oraz własne statki.  Problem obrony przed drobnym piractwem zszedł na drugi plan. Handel Fenicjan, którzy w międzyczasie założyli swoje faktorie (dzisiaj powiedzielibyśmy kolonie) wzdłuż wybrzeży ... Czytaj dalej

Długie łodzie Wikingów – snekkary i drakkary Nadszedł czas zamiany ról.  Zamieszki wewnętrzne początku VIII wieku na terenie Brytanii i Szkocji spowodowały szybki upadek żeglugowej potęgi Sasów i Brytów. Na Morzu Północnym zrobiło się pusto. Jednocześnie  w Skandynawii wystąpiło przeludnienie i to było pierwszym bodźcem do wyruszenia; w pierwszej kolejności w charakterze piratów morskich – „wikingów”. Posługiwali się swoimi łodziami bojowymi, które stanowiły doskonałe narzędzie do rozboju. Podstawowym typem były „snekkary”. ... Czytaj dalej